Manekiny

graphics CC0

Tomasz Kucina

chytrze i anemicznie mijam krwisty świat nawet nie zerkam – w tamtą stronę
jest pozbawiony ludzkich cech rezydentura puczu cyfrowych manekinów
w przykurczach myśli zagłusza kanały – są jak dudniące kratki ściekowe
w autonomicznych zaułkach industrialnych dzielnic z chińskim żarciem

przegrody nosowe w toksycznej desperacji synteza zapachu – oto grunt
podatny choć w plemiennych ustawkach  wymyka spod kontroli
nie uszczkniesz żadnej treści – brejowata celuloza na tkance żywiołów
szczuje człowieka organicznie – w amoku – buksują potencjalne wnioski

mechanizm powieki wykracza poza wzrok łypie displejem tego miasta
żarłoczne mięso pożera inne mięso – poniża
cuchnące ale surowe spekulacje w przemyśle i w sztuce persona milczy
kikując bez przerwy po słupach zadowolenia – i pozoruje manekiny

cokolwiek mobilne jednostki – obute w tęczowe kolory – z polistyrenu
w  nakazie przynależności wędrują po skrzyżowaniach i po trambimbach
przykładne Body Forms – kult żywej lalki
to znaczy same nogi i torsy – podrasowane – na wybiegu cosplay
—