Antypersonalizm Thibona

Tomasz Kucina

łatwo pomylić kanał ze źródłem – Gustave Thibon nie znosił personalizmu
a choćby i próbowano podmienić Absolut w personę w czystym paradygmacie
zawsze będzie – non grata
i rzemień czasu zbiczuje jej ciało – złuszczy – do próbki bezosobowej
antyczne tkanki wyjałowione w zapachu naftaliny bezpiecznie zinkarnują
w istotę uniwersalną zrzuciwszy ciężar – z grzbietu upodlonej ludzkości

znów ołtarz podeprze kapłana – a tron króla
prawda oddzieli instytucje od słabych fizyczności
dziś kapłan jeszcze wchodzi na ołtarz – monarcha podtrzymuje swój tron – choć
są tylko łącznikami w nieludzkim stopniu swego napięcia i aktywności

szacunek dla instytucji – pochodzą od Boga – i tylko Bogu będą służyć
oczyszczone i sprane z butnych synekur nowożytności
gdzie reżim personalny podmienił Absolut na prowizorkę człowieka

—

Gustave Thibon – poeta i pisarz francuski, zwolennik monarchizmu i tradycjonalizmu katolickiego.

wiersz w charakterze sprzyjającym światopoglądowo, bez podtekstów personalnych, spójny ideowo.