Rzymskie gry

graphics; CC0

Tomasz Kucina

w czasie saturnaliów fortunaci z Romy zajęci kośćmi
pretorzy – konsule – cenzorzy – i dyktatorzy
zgromadzeni w swych majestatycznych rezydencjach
rzucają bawole astragale na kolorowe terrakoty

ten klimat

na graczy w tunikach zazdrośnie
zerkają maski przodków zwane imagines maiorum
przez otwór w dachu z nazwy compluvium i prosto do atrium
wpada światło dzienne oświetla pole gry

ogrodowy perystyl w zapachu od lilii fiołków i róż

gdy nereida Fortuna wreszcie ogłasza werdykt
komu przyznać laur
na Kwirynale na szczycie wzgórza Latiaris pod jej posągiem
ułożą totem dziękczynny

kolejna villa maritima pełna graczy

lecz jeden znów świeci oczyma aliquis qui vici mundum*
—

przypis:
aliquis qui vici mundum* – ktoś kto zwyciężył świat