graphics CC0
Tomasz Kucina
Pamięć-
wszechobecny smutek
naturalistyczna sepia fantomów
tęsknota przycupnęła za tobą
szturcha gdzieś pod żebro
gorycz. frasunek. elegijność
zadana spoczynkowość
życie znowu
drży. pełga. nuci wspomnieniem
bez ceremonii imituje eratyk
komemoracja kolejnych życiorysów
na rozwidleniu alejek żółty liść
łamie kąt przez szklany płomyk Duszy
bez wątpienia
to tu
spotykam najgodniejszą pamięć
istnieje jedyna sprawiedliwość
chrestomatia tyranów świętych i noblistów
globalna natura ludzkiej amortyzacji
cisza mieszka w nas dla ocalenia
eksponowany szacunek
do cytrynowej chryzantemy
nie uczą tego na uniwersytetach
odczytujesz inskrypcje
z kolejnych epitafiów
lęków mitręga ustępuje godności
cywilizacyjna podróż
do mistycznego sensu
gdy zgłębiasz swój hipotetyczny niebyt
ożywasz w nadziei nieskończoności
jak lemniskata
z owalu Cassiniego
—