Pamięć

graphics CC0

Tomasz Kucina

wszechobecny smutek
naturalistyczna sepia fantomów
tęsknota przycupnęła za tobą
szturcha gdzieś pod żebro

gorycz. frasunek. elegijność
zadana spoczynkowość
życie znowu
drży. pełga. nuci wspomnieniem
bez ceremonii imituje eratyk

komemoracja kolejnych życiorysów
na rozwidleniu alejek żółty liść
łamie kąt przez szklany płomyk Duszy
bez wątpienia

to tu
spotykam najgodniejszą pamięć
istnieje jedyna sprawiedliwość
chrestomatia tyranów świętych i noblistów
globalna natura ludzkiej amortyzacji

cisza mieszka w nas dla ocalenia
eksponowany szacunek
do cytrynowej chryzantemy
nie uczą tego na uniwersytetach

odczytujesz inskrypcje
z kolejnych epitafiów
lęków mitręga ustępuje godności
cywilizacyjna podróż
do mistycznego sensu

gdy zgłębiasz swój hipotetyczny niebyt
ożywasz w nadziei nieskończoności
jak lemniskata
z owalu Cassiniego
—

Zachłanność

 

graphicsCC0

Tomasz Kucina

O górach wysokich
o morzach szerokich
marzymy

Na szczytach pozory
w dnie mórz potwory
wierzymy

Że wszystko jest nasze
i nic nie jest ważne
prócz zysku

Znów ciała niepokój
marzenia do lochów
to wszystko

Zarazki – kartele
tu biali tam erem
za dużo

Już nie chce cię budzić
kitary swej trudzić
twa Muza

A po co się wspinać?
i grać manekina
to nonsens

Znów w duszy prostocie
roztropnej tęsknocie
was proszę

O litość nad światem
zwierzęciem i kwiatem
potokiem

Dziś nie gaś sumienia
choć twierdzą że nie ma
chciej z Bogiem

Ty górę – w dolinę
ocean w pustynie
chcesz zmienić

Wciąż pragniesz fasolko
swą normę zaborczą
rozplenić

Pozostań uroczo
dostojną istotą
rozumną

I pilnuj prawd – granic
ceń normy i pamięć
choć trudno

Idź z chmurą – z kamratem
myślami leć z ptakiem
ceń ludzi

Niech słońce z malatur
i trel młodych ptaków
cię budzi
—