graphics CC0
Tomasz Kucina
Akt nadziei-
byliśmy liściem żywota kłączem sokiem z pnia
pod wiekuistym Drzewem podobno zbawieni
myśl potężna świat równoległy cykl przetrwania
w podrygu krogulczym w szpony wyposażeni
rozprawialiśmy o obcych cywilizacjach
zapominając o Duszy – śmiesznie labilni
elokwentni aż wykwintni w drodze na Marsa
w operatywnej roli życia ciał mobilnych
o! czemu w czasie przeszłym? – udziel mi nadziei!
ożyj w treści Zbawienia! w trzewiach twej biologii
tyle się może nie wydarzyć nie przyziemić
byś nie próbował tutaj zostać drugim Bogiem
—
*tekst intelektualny, w ciszy i skromności zanotowany
(13-zgłoskowiec – zrymowany)- w świadomym niezastosowaniu średniówki.
Wiersz do współczesnego człowieka.
