Akt nadziei

graphics CC0

Tomasz Kucina

byliśmy liściem żywota kłączem sokiem z pnia
pod wiekuistym Drzewem podobno zbawieni
myśl potężna świat równoległy cykl przetrwania
w podrygu krogulczym w szpony wyposażeni

rozprawialiśmy o obcych cywilizacjach
zapominając o Duszy – śmiesznie labilni
elokwentni aż wykwintni w drodze na Marsa
w operatywnej roli życia ciał mobilnych

o! czemu w czasie przeszłym? – udziel mi nadziei!
ożyj w treści Zbawienia! w trzewiach twej biologii
tyle się może nie wydarzyć nie przyziemić
byś nie próbował tutaj zostać drugim Bogiem

—

*tekst intelektualny, w ciszy i skromności zanotowany

(13-zgłoskowiec – zrymowany)- w świadomym niezastosowaniu średniówki.

Wiersz do współczesnego człowieka.