Z podwójnej helisy DNA

graphics CC0

Tomasz Kucina

owinięci wokół siebie

sekunda radości…. sekunda smutku…
zmienność…sekwencja…

nie pojmujesz roli zjawiska
czas i przestrzeń
po nich kroczy ludzka przyzwoitość
anormatywna podłość… też

nie martw się
ludzkość to ciąg… wąziutki kanalik…

kapilara drzewa
unosi krew pożywną i zepsutą
przez najmniejszą tętnicę
wspina do miłości

razem…
sprężeni…

bez użycia mechanizmów
śrub Archimedesa
więc płyniesz akweduktem
od korzenia do liścia

następny
na szczeblu relacji

budulec
wypiętrzasz wspólny nurt
w komórkach
gromadzisz jony dobra i rozwoju

dziesiątki par nukleotydów
to pompy osmotyczne…

wspinamy fibryny do daru miłości
—