Weekend, więc etiologia i entourage tekstów już niekoniecznie prymarny. Utwór wiodący kiedyś raczej prezentowałem, ale dawno, w bonusie dwa linki, w równie relaksacyjnym stylu, w autoironicznym kontekście.
graphicsCC0
Tomasz Kucina
INMACULADA
liczniej
z popręgu namolności za grzbietem Pirenejów
spoglądam na południe
daleko
szylkret Barcelony
to ona jest tym miastem
ucieka wieczorem aleją La Rambla
zagląda w witryny kafejek
wśród mimów, tancerek i aktorów
dopieszczona przez Maurów
przesadnie opalona, moja Moreno
patrzę
na kształt twego biustu wyraźny numidyjski profil
dosadne ego
na bluszczu morza śródziemnego
przeciągasz bzy pod płaszczem
z uśmieszkiem gotyckiej ulicy dosięgasz
różowych gwiazd
–
bonus 2 linki:
Wiersze, poezja, ZagonBzu 
Immaculata, patronka Hiszpanii, najpiękniej uwieczniona na obrazach B. Murilla…
Zasyłam serdeczności
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Rzeczywiście obraz Murilla zachwyca, Na malunku mamy Niewiastę odzianą w słońce, z księżycem pod stopami, w koronie z dwunastu gwiazd – bardzo to symboliczne, bowiem nawiązuje do znanego logo. W moim tekście „inmaculada” tu pokrewnie-i w rzeczy samej do: „immaculata” nawiązuje jednak do jakoby kontrowersyjnych wzorów współczesnej Europy kierunkujących ku profanum, treść więc w nieco przewrotnym charakterze. Jeżeli twoje skojarzenia drałują jednak do sfery sacrum, to znaczy, że realizuje się u ciebie jakaś świadoma wewnętrzna konstatacja, i sama dokonujesz tego pomiaru egzystencji człowieka współczesnego, egzystencji w moim przeczuciu nieco wypaczonej w mackach hedonizmów, bezwarunkowego konsumpcjonizmu, kompleksowo dowolnych marazmów – ludzi , to równoważnik do życia, związków i relacji w randze i w horyzontach lekko bezdusznych?
Wyczucie tekstu przez odbiorcę – przebiega li tylko w jego sumieniu. Więc skoro tak ustawiłaś komentarz, to tekst dotknął osobistych obszarów rachuby nad całą cywilizacją. Masz do tego prawo.
Sam tekst na pewno nie przebiega w charakterystyce jakichkolwiek pohańbień, to nie jest adiectivum świętości. Już bardziej refleksyjny tekst, masz doskonałe wyczucie komparacyjne – zestawiasz symbole, znaczenia, czytasz między wierszami, więc miło, że utwór potraktowałaś refleksyjnie. W tekście mamy mimów, tancerzy, aktorów, to liczne asamble współczesnego żywiołu materialistycznego. Cóż więcej dodać?, sam osobiście nie stronię od sybarytyzmu i zbytkowności, nad czym często ubolewam.
A już do samego Murillo. Doskonała sztuka, malarz czerpał ze szkoły sewillskiej. obrazy barokowe oprócz tradycyjnego wówczas realizmu, wyrażały emocje i piękno, były to walory stricte sentymentalne, mówimy dziś o sentymentalizmie, taki jest też ten piękny obraz, o którym wspomniałaś, i hiszpańska tradycja – wtórnie. czy pierwotnie, bo tego dokładnie nie wiem
Dziękuję za słówko, serdecznie pozdrawiam.
PolubieniePolubienie
Jak Ty elegancko łączysz tutaj wyraźnie erotyczne akcenty z wyrazistością tej Barcelony i powiewem przygody w tym mieście, czekającej tuż na wyciągnięcie ręki, bliziutko, tuż za horyzontem…
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Jeżeli erotyka wiąże się z odpowiedzialnością i nie wkracza w konteksty wulgarne, chyba że autor świadomie umieszcza taki zamysł, koniecznie: dla celów uzasadnionych – to nie stronię szczególnie od takich opisów.
Dzięki, że odebrałeś te wszystkie akcenty, poprawnie, bo i utwór zawiera różne charakterystyki: zbliżeniową, industrialną, poznawczą, i inne zawoalowane nieco konteksty, o których we wcześniejszych komentarzach – dyskutujemy. Dzięki, za komencik. Serdeczności dosyłam.
PolubieniePolubione przez 1 osoba
Reblogged this on Cronopedia.
PolubieniePolubienie