Tomasz Kucina
Duszki poezji-
z pogardy głodu, wojny i denuncjacji
pożywnym sumptem, z resentymentu
pod żyłką irytacji
gryziemy w język
zgryzota…
krążki poezji, wirujące wyrzuty
obrazoburcy węży
słowa co nigdy na skróty
inteligentne
w powrotach…
z wojen w powrotach, do życia cierni
z bitew z własną pogardą
by człowiek nigdy bierny
i z wolą humanitarną
ustawiczna tęsknota…
—–