Tomasz Kucina
z pogardy głodu, wojny i denuncjacji
pożywnym sumptem, z resentymentu
pod żyłką irytacji
gryziemy w język
zgryzota…
krążki poezji, wirujące wyrzuty
obrazoburcy węży
słowa co nigdy na skróty
inteligentne
w powrotach…
z wojen w powrotach, do życia cierni
z bitew z własną pogardą
by człowiek nigdy bierny
i z wolą humanitarną
ustawiczna tęsknota…
—–
Tomasz Kucina
Śliczniej w treści
w tuszu rzęs galaktycznym
przepieszczonym
z fraktali koktaili
[Fot. Jesse Orrico] [domain CC0; free]
Dla czasu postępu
faktu nieochrzczonego
po którym przędzie się prawda Absolutu
Mocniej na pacie
na szachownicy porozumienia
nakłoń się
napij gwiazdy
zblednij w obcej poświacie głodu
Na moment
zapuść korzenie w prawdzie
Wypijasz morze
z przestrzni niedosiężnej
wydłubujesz puls kolektywu
Tak może być
Społeczna jedność jaką odpędzisz
przeoczysz w trakcie
orzekająca treść Boska
z konsensusu sprytnej populacji
Od której bywasz godniejszy.
—
Wiersze, poezja, ZagonBzu 