graphics CC0
Tomasz Kucina
Histeria Francji–
[groteska]
[le siècle philosophique – w wieku filozoficznym]
—
[en 1750]
madame – de Pompadour
„najbardziej czarująca kobieta we Francji” – tak mawiał król
opuszcza piętro Wersalu
ostentacyjnie
przenosi już zapachy z królewskich sypialni – na parter
gdzie namaszczają żądze
w amok francuscy książęta czystszej krwi
rozweselone córki króla
Tantes – Mesdames – Adelajda – Zofia i Wiktoria
rzucają markizie na odchodne:
„au revoir, chère maman”
le maître Le Normant – papa madame de Pompadour
gestor królewskich nieruchomości
pokryje wszelakie koszta przeprowadzki – córy
règles françaises
lepsze to niż
permanentne skandale obyczajowe – i fochy jezuitów
liczy się polityka – finansiści z Paris-Montmartel
u których wpływem dysponuje markiza
agent Sekretu – vous de Broglie słyszy wciąż od króla:
„byle tylko pani de Pompadour nic nie zwęszyła!”
i cisza…
potworna cisza przetacza przez korytarze Wersalu
lecz
w Petit Triaton szkiełku warzywnym Jeanne Antoinette
wszystkie cytryny i pomarańcze
uczynne są w dyplomacji
dla mości Ludwika XV
Wolter – Pinot Duclos – nawet Louis de Secodat – Monteskiusz
zakrzykną wkrótce chórem:
evviva l’arte! – [niech żyje sztuka!] – w naszym notre dame
madame de Pompadour
schodząc na parter pałacu
pod mankiet z Denisem Diderot’em
oświadcza sennie – Stronnictwu:
„ach że… żyjmy hucznie i wesoło – a po nas – nawet potop”
w Austrii
despotyczna
cesarzowa Maria-Teresa ~ właśnie ogłuchła z przerażenia
—
przypis:
„Au revoir, chére maman” : żegnaj kochana mateczko*
règles françaises – francuskie zasady
