graphics CC0
Tomasz Kucina
Jungle-
bez przerwy
utrudniamy sobie życie
doszczętnie inni
idę
przez dżunglę
przez liście przenika światło
opisy
stają się coraz gęstsze
z wyspy
na morzu Andamańskim
korzenie oddechowe
nie metafory
a pneumatofory
depczą cię
w zatłoczonym tramwaju
nogi pokiereszowane
masz od
gęstwin kolczastych
twarde wytarte buciory namorzyn
używasz słownej maczety
przystopuj!
życie!… reality!
myśli są czyste i sterylne
wiszą
na poręczy poskręcanych lian
na śliskich chromowanych słupkach
synu Brahmy
kamienny kwiecie lotosu
odbijam się w tafli przeźrocza szyby
płyniesz
z prądem rzeki Brahmaputry
odpływasz z nurtem
masywów himalajskich
w poszycie zielonych epifitów
na rozwidleniu pędu intelektu pobieram
powietrze i natchnienie
dobrowolnie
odstający od pasożytów
w podniosłym
ekosystemie nadświadomości
na tym polega szanowna bilokacja?
nieważne!
wiart nuci i uwodzi
tak
potrafią tylko
animatorzy
zwartych chwilowych marzeń
potrafią…
bo światy obce
się przenikają?
wątpię!
w świecie chrześcijańskim mamy Boga
a ludzie poszczą
bo szczodrość w samoograniczeniu
–
Wiersze, poezja, ZagonBzu 