Atlantyda

graphics CC0

Tomasz Kucina

A-tlan-ty-da…
liryczni piszą o niej wiersze
w czas sczezła w morzu soli

złudnie-pożywnie nas zachwyca
owa…
efemeryda historii!

krąży nad głową niczym
szerszeń

miasto legenda
kontynent – mit

napisz coś o tym. a choćby wierszem
ustaw mi słowo w szyk!

zwinny poeta chwycił pióro
Timajos z Lokrów w Afryki wiktach

już Atlantyda
szepcze…
jak biała alka czy rybitwa

nad Gibraltarem czulej z dreszczem
skrzydłem wachluje
anemicznie

czasem muskając idyllicznie

szanownych
ust
Platona

wiatrem przytula się i do nas
sejsmiką lądy goni!

gra pulsem skurczów na przeponie
gór Monte Hacho Dżabal Musa

klechdowe
słupy Heraklesa
to Atlantydy
mityczny ląd

ach! gdyby cypel popłynąć umiał
a choćby i na plecach

och! nie zatonąłby – a skąd!

przyrodnik rzymski
niejaki Pliniusz
podaje to w wątpliwość

że… Atlantydy tam nie było
woły Geriona zwiały do Rzymu
Cezar jak Zeus uznał libido

pal sześć diamenty zioła… tkliwość
Strabon i Pliniusz do Amasei!

mitologicznych słów staliwo
odbija nam się
czkawką!

więc jeśli kambru
to matactwo
lub kartagiński faryzeizm

to po co o tym pisać?
Herakles bez idei?
wiersz bezpodstawny autor Kasandrą?

kolejna idiotyczna bajka
o Atlantydę się nie troskam…

niech martwi się – Szymborska!

robi to z klasą
w wersach i strofkach!
–
Tekst koresponduje pośrednio z moim ulubionym wierszem naszej wybitnej noblistki, Pani Wisławy Szymborskiej, pt. „Atlantyda”. Utwór napisany w szacunku dla mentorki i genialnej autorki poezji, jest i pozostanie wzorem dla naszego pokolenia wierszomaniaków.